domingo, 23 de novembro de 2014

TEL. Trastorno específico da linguaxe

Onte estiven unhas xornadas en Santiago sobre a "inclusión" e un dos talleres tratou sobre o TEL: trastorno específico da linguaxe; trastorno pouco coñecido.
O TEL é un trastorno que afecta principalmente á adquisición e desenvolvemento da linguaxe
oral, e que se pode caracterizar polos dez seguintes atributos:

  1. É específico xa que non existe un déficit intelectual, non hai un trastorno emocional, non hai lesión neurolóxica, non hai déficit sensotial ou motor e non hai problemas familiares que poidan explicar as dificultades da linguaxe do neno ou nena
  2. É grave, non é un simple atraso na adquisición da linguaxe; o desenvolvemento da linguaxe non segue un patrón distinto do habitual
  3. É persistente, é un trastorno duradeiro que afecta á adquisición da linguaxe, prolongase durante a infancia e adolescencia 
  4. É heteroxeneo. Pode afectar a un, varios ou todos os compoñentes da linguaxe e facelo en distintos graos de severidade. Pode estar afectada a expresión pero tamén a comprensión
  5. É dinámica. Adoitan superarse uns problemas e aparecen outros co tempo.
  6. É complexo. O problema principal etá na linguaxe oral pero a maioría dos nenos presentan problemas noutras áreas do desenvolvemento
  7. É frecuente.A prevalencia é entre o dous e o sete por cento
  8. É invisible. Os TEL poden falar polo que os seus problemas non sempre van a resultar evidentes
  9. É de evolución lenta. Evoluciona favorablemente pero necesita tempo e traballo
  10. É xenético. É un trastorno do neurodesaenvolvemento que se transmite xeneticamente

Conferencia de Marc Monfort en xornadas TEL - Valencia



domingo, 16 de novembro de 2014

Os mestres e as mestras

Nenos, estudantes e profesores móstranche que é ser mestre e os valores que leva consigo a profesión


Pequena homenaxe a todas as mestras e mestres que tanto fan polos nosos fillos e fillas

sábado, 8 de novembro de 2014

A familia e a súa relación coa escola

No blog do meu compañeiro Fran http://franpete.blogspot.com/ vin este interesante post que copio literalmente
A familia constitúe pola súa propia natureza o principal e primeiro núcleo de educación dos fillos. A ela correspóndelle un importante papel educativo aínda que teña que delegar parte das súas tarefas e haxa de compartir a responsabilidade da educación e o crecemento dos fillos con outras institucións, como son os centros educativos.
A sociedade actual esixe dos seus novos membros un tal cúmulo de coñecementos e preparación que dificilmente unha familia é capaz de atendelos só cos seus recursos. É por iso polo que os pais delegan parte das súas funcións educativas na escola, os institutos e a universidade.
Por suposto, tampouco, a escola por se soa pode cubrir todas as necesidades educativas. É absolutamente imprescindible, polo tanto, que entre a familia e a escola haxa un alto grao de comunicación e cooperación nas tarefas educativas.
Nas primeiras etapas educativas a colaboración entre os pais e a escola adoita ser máis alta que en etapas posteriores, se ben isto ten unha clara explicación dada: a maior complexidade dos estudios no instituto, as mesmas esixencias dos fillos, que non se queren ver acompañados polos pais, e, por último, a multiplicidade de profesores que imparten as diferentes materias aos nosos fillos.

Necesidade e importancia da educación familiar.

Razóns de tipo biolóxico, psicolóxico e social, así como de formación da personalidade e o carácter dos fillos xustifican a importancia e a necesidade da función educadora da familia. Pero ademais a familia achega un proxecto vital común onde hai un forte compromiso emocional e unha rede de apoios, que permite á familia aparecer como o mellor lugar para acompañar a persoa na superación dos cambios e dificultades da súa vida.
Os verdadeiros valores humanos e sociais apréndense en familia. Apréndense día a día, minuto a minuto. Os valores do traballo, do esforzo, a capacidade de ser responsables, ... atopan no ambiente familiar o primeiro e máis esencial dos lugares para o seu desenvolvemento.

Que entendo por familia?

Familia é cando un home e unha muller casan e teñen fillos. Esta non é unha definición válida, o que define unha familia non se a súa composición nin os lazos biolóxicos, senón as relacións de afecto e coidado mutuo que se dan no seu seo. É a asociación creada polas leis da natureza.
A necesidade da colaboración familia - centro educativo no proceso educativo.
A difícil tarefa, que a ambos os dous nos atinxe: a educación dos fillos, seranos máis proveitosa e satisfactoria se partimos dunha predisposición á colaboración e apoio mutuo. Esa relación de colaboración que debe existir entre o centro educativo e familia esixe unha forte coordinación, un intenso intercambio de información e apoios continuados.
A participación dos pais no proceso educativo dos seus fillos, ademais de repercutir de forma beneficiosa sobre o neno, ten grandes vantaxes para os propios pais, pois, ademais de facerlles coñecer e comprender mellor ao seu fillo, failles sentirse útiles ante el ao ser capaces de axudalos a afrontar os seus problemas.

Formas de colaborar.
1.-Co titor e por suposto co resto do profesorado. Para
  • Intercambio de información.
  • Seguimento do proceso educativo.
  • Colaboración para a mellora do rendemento.
  • Corrección de malos hábitos de estudio ou aprendizaxes non alcanzadas.
O podemos facer:
  • Realizando visitas periódicas ao titor, ou chamándoo por teléfono.
  • Tomando co titor ou o profesor acordos de traballo a realizar polo alumno e realizando o seu seguimento.
2.-Co traballo na casa para:
  •  Control do horario de estudio diario.
  • Facilitación das condicións desexables de estudio.
  • Seguimento das tarefas de estudio. Revisión dos seus cadernos e da súa axenda.
O podemos facer:
  • Revisando todos os días o seu horario de clase, preguntándolle polo realizado e polo que lle queda por facer.
  • Contactando con frecuencia co profesorado para coñecer as dificultades e necesidades de estudio do fillo.
3.-Coas actividades complementarias para:
  • Facilitación de oportunidades de enriquecemento cultural e formativo.
  • Seguimento e control destas.
O podemos facer:
  • Apuntándoo a asociacións ou clubs (deportivos e culturais).
  • Aproveitando as ocasións de visita a exposicións e actos culturais.
4.-Co resto da familia.
  • Cunha actitude de asesoramento e apoio permanente
  • Responsabilizándoos nas tarefas de casa.
O podemos facer:
  •  Establecendo co alumno un diálogo continuado sobre as súas preocupacións e desexos.
  • Obrigándoo a responsabilizarse de colaborar nalgunha tarefa da casa.