Agora que rematou o fútbol lía que aos futbolistas lle dan unha serie de tarefas e recomendacións para as súas vacacións coa finalidade de non perder completamente a forma e cando se incorporen á tempada séxalles máis doado coller o ritmo.
O curso foi duro e ao final teñen ben merecidas as vacacións pero ao igual que os futbolistas non poden perder completamente a forma e o ritmo de estudo polo tanto hai van as recomendacións para o verán.
1º. -AS VACACIÓNS NON SON PARA APRENDER SENÓN PARA NON ESQUECER.
2º. -Planificación horaria. Isto é a clave para o estudo do verán; senón existe unha planificación horaria é case imposible que se aproveite o tempo polo tanto é importante, aínda que esteamos de vacacións, ter unha planificación horaria pactada polos pais e os fillos.
3º. -Horario de estudo. A mellor hora para estudar no verán son as primeiras horas da mañá, normalmente despois do almorzo. É a hora que máis frescos están, máis descansados e hai menos calor. Ademais cando rematan as tarefas teñen a sensación de que lles queda todo o día por diante.
4º. -Días de estudo. Normalmente recomendo de luns a venres aínda que hai quen recomenda de luns a xoves para que o neno teña a sensación dun fin de semana longo
5º. -Horas de estudo. Depende de cada neno e cada pai debe adaptar os tempos. Nunca máis dunha hora e nunca menos de media hora. Hai que facer ver o neno que este estudo non é un castigo senón a oportunidade de afianzar as cousas do curso
6º. -Lugar de estudo. Ao non ter a rixidez do estudo durante o curso e normalmente van ser actividades de repaso, pódese estudar en lugares comúns da casa (cociña, salón). Se suspendeu algunha materia e a profesora lle recomendou estudar algo concreto entón debería facelo nun lugar privado, no seu lugar de estudo habitual.
A xeito de resumo:
Hai que converter o verán nunha oportunidade, nun momento para que os teus fillos consoliden os contidos do curso e poidan afrontar coas maiores garantías o próximo curso académico. Do que se trata é de que, aínda que realicen tarefas durante todo o verán, teñan a sensación ao finalizar o verán de que tiveron tempo para eles, que puideron descansar e que puideron gozar plenamente do verán.
Información obtida de : http://justificaturespuesta.com/10-consejos-sobre-como-estudiar-durante-las-vacaciones/
FELIZ VERÁN
Este blog pretende dar resposta a toda a Comunidade Educativa. Ten que ser un espazo común de participación, colaboración e apoio mutuo, así como un motivo para realizar proxectos conxuntos e sentir que o colexio perténcenos a todos e todas e todos e todas debemos colaborar na súa mellora. Benvidos e espero que vos sexa de axuda.
Amosando publicacións coa etiqueta aprendizaxe b>. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta aprendizaxe b>. Amosar todas as publicacións
domingo, 21 de xuño de 2015
luns, 2 de febreiro de 2015
Que mitade do cerebro manda vostede ao colexio?
Educar con sentido publicou este interesante artigo sobre os hemisferios cerebrais que me parece moi interesante
Un pequeño porcentaje, entre el 10% y el 15% utilizan predominantemente, casi de manera exclusiva el hemisferio izquierdo. De niños suelen ser considerados brillantes: entienden a la primera las explicaciones del profesor, son metódicos, racionales, manejan magníficamente bien las abstracciones y por
tanto las matemáticas y la gramática son “tiradas” para ellos. Son el sueño del sistema de enseñanza en España, aunque no suelen dibujar bien y el arte les importa bien poco. Pero eso qué más da, “de eso no se vive”.
También hay aproximadamente entre el 10% y el 15% hacen un procesamiento de la información prácticamente de manera exclusiva con el hemisferio derecho, son mucho más imaginativos (de imagen) que verbales y por tanto manejan bien las variables espaciales, son concretos (+ es una cruz), manejan mal las variables temporales y por tanto le dan poca importancia al “cuando”, son enormemente intuitivos y poco racionales (pueden solucionar una gran dificultad, pero no sabe explicarte cómo -”simplemente es así”). Las abstracciones les suenan a chino (“¿A al cuadrado?”, “¿artículo indeterminado?”). Suelen tener respuestas creativas, que quizás no siempre sean apropiadas ni bien acogidas. Pero se les da muy bien pintar. Ahora, si el profesor se enrolla en una explicación … sencillamente desconectan.
Estos niños, alrededor de los cinco o seis años no han activado en absoluto el procesamiento analítico que caracteriza al hemisferio izquierdo – lo cual no es nada preocupante – y por tanto les cuesta mucho recordar los nombres de las letras, no digamos ya los fonemas (cómo suena cada letra), pero aprenden magníficamente bien las palabras completas.
Hecha esta pequeña introducción llego a lo que motiva esta entrada: estoy HARTO, completamente HARTO de que me envíen a consulta, como si tuvieran un problema, niños cuya única particularidad es que son HEMISFERIOS DERECHOS con piernas.
Nunca he tenido en consulta un niño por el mero hecho de que procese toda la información con el hemisferio izquierdo. El sistema de enseñanza querría que todos fueran así.
Pero los niños de hemisferio derecho son enormemente inteligentes, creativos, capaces y, retadores, pero NO procesan la información como el sistema escolar exige. Muchos de ellos son diagnosticados de padecer el trastorno por déficit de atención. Es cierto que son pocos. Ya he dicho que aproximadamente el 10/15% de la población, pero mientras sigamos señalándoles a ellos como los que deben cambiar NO vamos a solucionar el problema y vamos a seguir haciéndoles sentir frustrados y en algunos casos, medicados.
El sistema de enseñanza en España está absolutamente descompensado hacia el procesamiento con el hemisferio izquierdo. La enseñanza en España NO está diseñada para desarrollar personas completas, bien equilibradas. Me repito: “está DESCOMPENSADO”.
Es un problema ya que “el mundo real”, “el mundo de los mayores”, requiere personas que sean capaces de utilizar mucho mejor el hemisferio derecho: necesita personas que sean capaces de encontrar soluciones creativas, que puedan ponerse en el lugar del otro (del cliente potencial) más allá de meras lógicas, y la era digital va a requerir cada vez más pensamiento del hemisferio derecho.
Pero mientras sigamos pensando que se requiere mayor inteligencia para resolver una ecuación que para tocar un instrumento, que conocer la gramática de un idioma es equivalente a ser bilingüe y que el teatro es una pérdida de tiempo, seguiremos desarrollando hemipléjicos mentales. (Por cierto, cuando me subo a un estrado a hacer una de mis funciones de teatro – conferencias les llaman – gano en una hora lo mismo que tras vender 500 de mis libros (aproximadamente lo que vendo en año y medio). John Taylor Gatto tenía razón: se paga mejor a los charlatanes que a los escritores.
Podemos culpar “al sistema”, pero como yo proceso casi toda la información con mi hemisferio derecho me veo obligado a ser más concreto: el problema está en la dirección de los centros escolares que siguen mirando al número de aprobados en selectividad como EL CRITERIO de su “excelencia académica”.
Repetir sexto de primaria (de E.G.B. se llamaba), suspender no menos de 5 asignaturas en cada evaluación en séptimo y octavo, y responder lo mejor que pude a un test de inteligencia (es decir, bastante pobremente) permitió que el psicólogo del colegio concluyera que yo nunca podría cursar una carrera. Yo era la antítesis de lo que hoy llaman “excelencia académica”. Gracias a Dios ni mi madre ni yo hicimos caso y concluí psicología con un notable y todo lo demás sobresalientes (en 4º y 5º).
Recientemente una magnífica madre, cabeza de una magnífica familia, que ha emigrado a Irlanda con el fin de ampliar horizontes en la enseñanza de sus hijos me contaba que allí a partir de secundaria hay colegios “académicos” (de hemisferio izquierdo) y colegios “no académicos” (de hemisferio derecho). Aquí no podemos esperar tanta amplitud mental. Una vez más en España el peso recae completamente sobre cada profesor, que debe hacerse consciente de:
a) qué tipo de procesamiento de la información hace él.
b) cómo enseña la información a sus alumnos.
c) qué alumnos hay en su aula con un procesamiento de la información característicamente del hemisferio derecho.
d) cómo puede presentar la información para esos alumnos (lo que enriquecerá enormemente al conjunto de la clase).
e) cómo demandar información a esos alumnos. NO puede esperar resultados significativos y reales de la capacidad y conocimiento de un alumno si hace los exámenes exactamente igual para todos.
Tratar como si fuera igual lo que es distinto no es justo, es erróneo.
Lamento poner (más) peso sobre la ingente labor de los profesores, pero son ellos los únicos que realmente pueden hacer el cambio y, por lo que me cuentan, son los que leen este blog. Los directores de colegio, jefes de estudio y otros cargos rimbombantes están haciendo cosas importantes, no tienen tiempo para leer esas tonterías que se escriben en internet.
Publicado en 11 de abril de 2013 en
educarconsentido
La mayor parte de las
personas, entre el 70 y el 80% de la población, implica en mayor o menor medida
ambos hemisferios cerebrales al procesar la información. Utiliza, según el tipo
de información que sea presentada (números o dibujos, palabras o caras) un
hemisferio u otro, el que mejor se adapte a ese tipo de información.
Un pequeño porcentaje, entre el 10% y el 15% utilizan predominantemente, casi de manera exclusiva el hemisferio izquierdo. De niños suelen ser considerados brillantes: entienden a la primera las explicaciones del profesor, son metódicos, racionales, manejan magníficamente bien las abstracciones y por
tanto las matemáticas y la gramática son “tiradas” para ellos. Son el sueño del sistema de enseñanza en España, aunque no suelen dibujar bien y el arte les importa bien poco. Pero eso qué más da, “de eso no se vive”.
También hay aproximadamente entre el 10% y el 15% hacen un procesamiento de la información prácticamente de manera exclusiva con el hemisferio derecho, son mucho más imaginativos (de imagen) que verbales y por tanto manejan bien las variables espaciales, son concretos (+ es una cruz), manejan mal las variables temporales y por tanto le dan poca importancia al “cuando”, son enormemente intuitivos y poco racionales (pueden solucionar una gran dificultad, pero no sabe explicarte cómo -”simplemente es así”). Las abstracciones les suenan a chino (“¿A al cuadrado?”, “¿artículo indeterminado?”). Suelen tener respuestas creativas, que quizás no siempre sean apropiadas ni bien acogidas. Pero se les da muy bien pintar. Ahora, si el profesor se enrolla en una explicación … sencillamente desconectan.
Estos niños, alrededor de los cinco o seis años no han activado en absoluto el procesamiento analítico que caracteriza al hemisferio izquierdo – lo cual no es nada preocupante – y por tanto les cuesta mucho recordar los nombres de las letras, no digamos ya los fonemas (cómo suena cada letra), pero aprenden magníficamente bien las palabras completas.
Hecha esta pequeña introducción llego a lo que motiva esta entrada: estoy HARTO, completamente HARTO de que me envíen a consulta, como si tuvieran un problema, niños cuya única particularidad es que son HEMISFERIOS DERECHOS con piernas.
Nunca he tenido en consulta un niño por el mero hecho de que procese toda la información con el hemisferio izquierdo. El sistema de enseñanza querría que todos fueran así.
Pero los niños de hemisferio derecho son enormemente inteligentes, creativos, capaces y, retadores, pero NO procesan la información como el sistema escolar exige. Muchos de ellos son diagnosticados de padecer el trastorno por déficit de atención. Es cierto que son pocos. Ya he dicho que aproximadamente el 10/15% de la población, pero mientras sigamos señalándoles a ellos como los que deben cambiar NO vamos a solucionar el problema y vamos a seguir haciéndoles sentir frustrados y en algunos casos, medicados.
El sistema de enseñanza en España está absolutamente descompensado hacia el procesamiento con el hemisferio izquierdo. La enseñanza en España NO está diseñada para desarrollar personas completas, bien equilibradas. Me repito: “está DESCOMPENSADO”.
Es un problema ya que “el mundo real”, “el mundo de los mayores”, requiere personas que sean capaces de utilizar mucho mejor el hemisferio derecho: necesita personas que sean capaces de encontrar soluciones creativas, que puedan ponerse en el lugar del otro (del cliente potencial) más allá de meras lógicas, y la era digital va a requerir cada vez más pensamiento del hemisferio derecho.
Pero mientras sigamos pensando que se requiere mayor inteligencia para resolver una ecuación que para tocar un instrumento, que conocer la gramática de un idioma es equivalente a ser bilingüe y que el teatro es una pérdida de tiempo, seguiremos desarrollando hemipléjicos mentales. (Por cierto, cuando me subo a un estrado a hacer una de mis funciones de teatro – conferencias les llaman – gano en una hora lo mismo que tras vender 500 de mis libros (aproximadamente lo que vendo en año y medio). John Taylor Gatto tenía razón: se paga mejor a los charlatanes que a los escritores.
Podemos culpar “al sistema”, pero como yo proceso casi toda la información con mi hemisferio derecho me veo obligado a ser más concreto: el problema está en la dirección de los centros escolares que siguen mirando al número de aprobados en selectividad como EL CRITERIO de su “excelencia académica”.
Repetir sexto de primaria (de E.G.B. se llamaba), suspender no menos de 5 asignaturas en cada evaluación en séptimo y octavo, y responder lo mejor que pude a un test de inteligencia (es decir, bastante pobremente) permitió que el psicólogo del colegio concluyera que yo nunca podría cursar una carrera. Yo era la antítesis de lo que hoy llaman “excelencia académica”. Gracias a Dios ni mi madre ni yo hicimos caso y concluí psicología con un notable y todo lo demás sobresalientes (en 4º y 5º).
Recientemente una magnífica madre, cabeza de una magnífica familia, que ha emigrado a Irlanda con el fin de ampliar horizontes en la enseñanza de sus hijos me contaba que allí a partir de secundaria hay colegios “académicos” (de hemisferio izquierdo) y colegios “no académicos” (de hemisferio derecho). Aquí no podemos esperar tanta amplitud mental. Una vez más en España el peso recae completamente sobre cada profesor, que debe hacerse consciente de:
a) qué tipo de procesamiento de la información hace él.
b) cómo enseña la información a sus alumnos.
c) qué alumnos hay en su aula con un procesamiento de la información característicamente del hemisferio derecho.
d) cómo puede presentar la información para esos alumnos (lo que enriquecerá enormemente al conjunto de la clase).
e) cómo demandar información a esos alumnos. NO puede esperar resultados significativos y reales de la capacidad y conocimiento de un alumno si hace los exámenes exactamente igual para todos.
Tratar como si fuera igual lo que es distinto no es justo, es erróneo.
Lamento poner (más) peso sobre la ingente labor de los profesores, pero son ellos los únicos que realmente pueden hacer el cambio y, por lo que me cuentan, son los que leen este blog. Los directores de colegio, jefes de estudio y otros cargos rimbombantes están haciendo cosas importantes, no tienen tiempo para leer esas tonterías que se escriben en internet.
domingo, 11 de xaneiro de 2015
Alumnado con trastornos da aprendizaxe
Os trastornos da aprendizaxe defínense en base a un rendemento escolar p
or debaixo do esperado nas capacidades para a lectura, o cálculo e/ou a expresión escrita tendo en conta:
*a idade cronolóxica do alumno/a
*a súa escolarización
*o seu nivel intelectual
O TRASTORNO DA LECTURA
Inclúe as dificultades de acceso ás competencias lectoras que se dan nestes tres aspectos:
É a dificultade de acceso ás competencias matemáticas en relación a:
Fai referencia ás dificultades no acceso ás competencias gráficas nos seguintes aspectos:

*a idade cronolóxica do alumno/a
*a súa escolarización
*o seu nivel intelectual
O TRASTORNO DA LECTURA
Inclúe as dificultades de acceso ás competencias lectoras que se dan nestes tres aspectos:
- Na exactitude lectora, tanto dificultyades relativas ao código lingüístico (confusións, omisións, adicións, inversións, alteracións no proceso lector) como as que fan referencia á mecánica lectora (soletreo, detencións, atascos, saltos de liñas)
- Na velocidade lectora
- Na comprensión lectora,
É a dificultade de acceso ás competencias matemáticas en relación a:
- Os procesos básicos, relativos á comprensión da conservación, reversibilidade, realización de clasificacións, seriacións e outras operacións lóxicas matemáticas
- O sistema numérico, en canto ás dificultades nos principios de estabilidade dos números, á cardinalidade, á abstracción, á irrelevancia da orde e ás dificultades no sistema de numeración
- A realización de cálculos numéricos, tales como comprensión das operacións, a mecánicadas operacións e as vinculadas aos erros conceptuais
- A lectura simbólica numérica
- A resolución de problemas matemáticos
Fai referencia ás dificultades no acceso ás competencias gráficas nos seguintes aspectos:
- Proceso grafomotriz ou disgrafía, en referencia aos sinistroxiros, déficits na presión, dificultades na direccionalidade, regularidade e lexibilidade dos grafismos e ao emprego do espazo gráfico
- Ortofrafía ou disortografía, realizar substitucións, omisións, engadir e/ou invertir os grafemas, facer unións, separacións inadecuadas de sílabas, palabras ou frases, e erros na ortografía regrada.
- Procesos de expresión e composición, dificultades relativas ao formato da escritura, expresividade e dominio das técnicas de expresión: descrición, narración, exposición, ...
sábado, 20 de decembro de 2014
10 consellos para estudiantes
1.-Descubre o teu estilo de Aprendizaxe.
Afortunadamente, non todos aprendemos igual. Algúns aprendemos mellor de forma visual, outros de forma auditiva e outros facendo e experimentando. É doado saber cal é o teu estilo fixándote un pouco no que fas na túa vida diaria ou falando con alguén que saiba do tema.
2.-Descubre que te funciona mellor segundo o teu estilo.
Por exemplo, se es do tipo cinestésico (necesita facer e experimentar), serache máis útil estudar dándoche paseos polo cuarto que estando quieto. Se es auditivo, serate útil recitar os temas, estudar con outro compañeiro, etc,…
3.-Método.
Aínda que pareza obvio, ter un método para calquera cousa, permítenos gañar en eficacia, en tempo, e en reducir enormemente a enerxía física e mental que gastamos. Ter un bo método de análise da información (lectura, subliñado, esquemas, mapas mentais), vai mellorar a nosa comprensión lectora e favorecer que os contidos se instalen na memoria. O mellor é que cho ensine un experto na materia.
4.-Aprende un método sinxelo de subliñado.
Como adoita acontecer, aquí hai variedade de opinións: con varias cores, con dous, cun, con rotuladores, fosforitos, bolígrafos, lápices,.....o ideal é que cada un encontre o estilo que máis lle convén. Pero non debemos esquecer que o subliñado só debe ser unha guía visual das palabras clave do texto. Como tal, a técnica debería ser o máis sinxela e visual posible. A nosa recomendación: bolígrafo verde e crear técnicas distintas para distintos tipos de ideas (principais, secundarias, etc,….). Exemplo: palabras clave principais nun cadro e secundarias subliñadas cunha raia.
5.-Xestión do tempo.
Trucos: espreme o tempo ao máximo. Fai as cousas co mínimo tempo posible para concentrar esforzos. A axenda convértese en elemento fundamental no que detallamos todos os nosos futuros pasos, especificando que temas imos estudar, cando repasar, etc,….Ritmo ideal: estudo media hora e descanso 5 minutos.
6.-Lectura.
Cunhas sinxelas técnicas de lectura rápida conséguense varias cousas: ler máis rápido, comprender mellor, e en consecuencia, ir colléndolle gusto á lectura. Isto pode marcar toda a diferenza.
7.-Memoria.
Non é cuestión de ter mellor ou peor memoria. Trátase de coñecer unhas técnicas que, se se aprenden e usan correctamente, podo funcionar como un superordenador sen darme conta.
8.-Atención e concentración.
Aquí tamén podemos aprender sinxelos exercicios para melloralas, así como para relaxarnos e afrontar o stress ante os estudos e os exames. Os orientais teñen unha sinxela técnica que consiste en mirar fixamente unha vela durante uns minutos.
9.-Traballa as túas crenzas.
Ás veces nós mesmos somos o noso peor inimigo. Detectar e traballar os pensamentos negativos que ás veces temos ("non valgo", "teño que ser o mellor", non merezo o éxito", etc,……) pode marcar un antes e un despois na nosa vida, librándonos dunha forte carga de ansiedade.
10.-Se o teu propio xuíz.
Superar esas crenzas limitantes, debería levarte en definitiva a ser ti o o xuíz e o promotor da túa propia vida e das túas decisións. Deixa de compararte con outros e de ser vítima das expectativas que os demais poñen sobre ti, sexan boas ou malas.
Visto en: https://escueladeaprendizajedinamico.wordpress.com/
Afortunadamente, non todos aprendemos igual. Algúns aprendemos mellor de forma visual, outros de forma auditiva e outros facendo e experimentando. É doado saber cal é o teu estilo fixándote un pouco no que fas na túa vida diaria ou falando con alguén que saiba do tema.
2.-Descubre que te funciona mellor segundo o teu estilo.
Por exemplo, se es do tipo cinestésico (necesita facer e experimentar), serache máis útil estudar dándoche paseos polo cuarto que estando quieto. Se es auditivo, serate útil recitar os temas, estudar con outro compañeiro, etc,…
3.-Método.
Aínda que pareza obvio, ter un método para calquera cousa, permítenos gañar en eficacia, en tempo, e en reducir enormemente a enerxía física e mental que gastamos. Ter un bo método de análise da información (lectura, subliñado, esquemas, mapas mentais), vai mellorar a nosa comprensión lectora e favorecer que os contidos se instalen na memoria. O mellor é que cho ensine un experto na materia.
4.-Aprende un método sinxelo de subliñado.
Como adoita acontecer, aquí hai variedade de opinións: con varias cores, con dous, cun, con rotuladores, fosforitos, bolígrafos, lápices,.....o ideal é que cada un encontre o estilo que máis lle convén. Pero non debemos esquecer que o subliñado só debe ser unha guía visual das palabras clave do texto. Como tal, a técnica debería ser o máis sinxela e visual posible. A nosa recomendación: bolígrafo verde e crear técnicas distintas para distintos tipos de ideas (principais, secundarias, etc,….). Exemplo: palabras clave principais nun cadro e secundarias subliñadas cunha raia.
5.-Xestión do tempo.
Trucos: espreme o tempo ao máximo. Fai as cousas co mínimo tempo posible para concentrar esforzos. A axenda convértese en elemento fundamental no que detallamos todos os nosos futuros pasos, especificando que temas imos estudar, cando repasar, etc,….Ritmo ideal: estudo media hora e descanso 5 minutos.
6.-Lectura.
Cunhas sinxelas técnicas de lectura rápida conséguense varias cousas: ler máis rápido, comprender mellor, e en consecuencia, ir colléndolle gusto á lectura. Isto pode marcar toda a diferenza.
7.-Memoria.
Non é cuestión de ter mellor ou peor memoria. Trátase de coñecer unhas técnicas que, se se aprenden e usan correctamente, podo funcionar como un superordenador sen darme conta.
8.-Atención e concentración.
Aquí tamén podemos aprender sinxelos exercicios para melloralas, así como para relaxarnos e afrontar o stress ante os estudos e os exames. Os orientais teñen unha sinxela técnica que consiste en mirar fixamente unha vela durante uns minutos.
9.-Traballa as túas crenzas.
Ás veces nós mesmos somos o noso peor inimigo. Detectar e traballar os pensamentos negativos que ás veces temos ("non valgo", "teño que ser o mellor", non merezo o éxito", etc,……) pode marcar un antes e un despois na nosa vida, librándonos dunha forte carga de ansiedade.
10.-Se o teu propio xuíz.
Superar esas crenzas limitantes, debería levarte en definitiva a ser ti o o xuíz e o promotor da túa propia vida e das túas decisións. Deixa de compararte con outros e de ser vítima das expectativas que os demais poñen sobre ti, sexan boas ou malas.
Visto en: https://escueladeaprendizajedinamico.wordpress.com/
domingo, 14 de setembro de 2014
Dificultades de aprendizaxe
¿Que son as dificultades de aprendizaxe?
Unha dificultad de aprendizaxe é un trastorno neurolóxico. Un xeito sinxelo de explicar a natureza dun problema de aprendizaxe é que provén dunha diferenza na forma en que os "cables" do cerebro están "conectados". Aínda que os nenos/as con dificultades de aprendizaxe son tan intelixentes ou máis intelixentes que os compañeiros/as da súa idade, se se lles educa mediante os métodos convencionais de ensino e aprendizaxe, ou se se lles deixa sós para resolver certos problemas e entender certas tarefas, pode que teñan dificultades para ler, escribir, deletrear, razoar, recordar e/ou organizar información e as matématicas.
¿Cales son os sinais dunha dificultade de aprendizaxe?
Non hai ningún sinal único que indique que unha persoa teña un problema da aprendizaxe.
Recursos
http://www.ldonline.org/features/espanol
Unha dificultad de aprendizaxe é un trastorno neurolóxico. Un xeito sinxelo de explicar a natureza dun problema de aprendizaxe é que provén dunha diferenza na forma en que os "cables" do cerebro están "conectados". Aínda que os nenos/as con dificultades de aprendizaxe son tan intelixentes ou máis intelixentes que os compañeiros/as da súa idade, se se lles educa mediante os métodos convencionais de ensino e aprendizaxe, ou se se lles deixa sós para resolver certos problemas e entender certas tarefas, pode que teñan dificultades para ler, escribir, deletrear, razoar, recordar e/ou organizar información e as matématicas.
¿Cales son os sinais dunha dificultade de aprendizaxe?
Non hai ningún sinal único que indique que unha persoa teña un problema da aprendizaxe.
- Pode ter problemas en aprender o alfabeto, facer rimar as palabras ou conectar as letras cos seus sons;
- Pode cometer erros ao ler en voz alta, e repetir ou deterse a miúdo;
- Pode non comprender o que le;
- Pode ter dificultades con deletrear palabras;
- Pode ter unha letra desordenada ou tomar o lapis torpemente;
- Pode loitar para expresar as súas ideas por escrito;
- Pode aprender a linguaxe en forma atrasada e ter un vocabulario limitado;
- Pode ter dificultades en recordar os sons das letras ou escoitar pequenas diferenzas entre as palabras;
- Pode ter dificultades en comprender bromas, historietas cómicas ilustradas, e sarcasmo;
- Pode ter dificultades en seguir instrucións;
- Pode pronunciar mal as palabras ou usar unha palabra incorrecta que soa similar;
- Pode ter problemas en organizar o que el ou ela desexa dicir ou non pode pensar na palabra que necesita para escribir ou conversar;
- Pode non seguir as regras sociais da conversación, tales como tomar quendas, e pode achegarse demasiado á persoa que o escoita;
- Pode confundir os símbolos matemáticos e ler mal os números;
- Pode non poder repetir un conto en órden (o que aconteceu primeiro, segundo, terceiro); o
- Pode non saber onde comezar unha tarefa ou como seguir dende alí.
- Aprenda máis sobre os problemas da aprendizaxe. Mentres máis sabe, máis pode axudarse a si mesmo e ao seu neno.
- Eloxie o seu neno cando a el ou ela lle vaia ben. Os nenos con problema da aprendizaxe renden ben nunha variedade de cousas. Descubra cales cousas lle gustan ao seu neno, tales como bailar, xogar fútbol, ou traballar cos ordenadores. Déalle bastantes oportunidades ao seu neno para perseguir as súas fortalezas e talentos.
- Descubra como o seu neno aprende mellor. Aprende por medio de experiencias prácticas, ou por medio de mirar ou escoitar? Axude ao seu neno a aprender por medio das súas áreas de fortaleza.
- Deixe que o seu neno axude coas tarefas domésticas. Estas poden aumentar a súa confianza e destrezas concretas. Manteña as instrucións simples, divida as tarefas en pasos pequenos, e recompense os esforzos do seu neno con eloxios.
- Faga as tarefas escolares unha prioridade. Lea máis acerca de como pode axudar ao seu neno a ter éxito coas tarefas.
- Poña atención á saúde mental do seu neno . Estea disposto a recibir asesoramento, o cal pode axudar ao seu neno a tratar coas frustracións, o cal sentirse mellor acerca de si mesmo e aprender máis sobre as destrezas sociais.
- Fale con outros pais cuxos nenos teñen problemas da aprendizaxe. Os pais poden compartir consellos prácticos e apoio emocional.
- Reúnase co persoal escolar e axude a desenvolver un plan educacional para tratar coas necesidades do seu neno. Planifique as acomodacións que o seu neno necesita.
- Estableza unha relación de traballo positiva co mestre do seu neno. Por medio da comunicación regular, poden intercambiar información sobre o progreso do seu neno na casa e na escola.
- Aprenda o que máis poida sobre os diferentes tipos de problemas da aprendizaxe.
- Descubra cales son as potencialidades e intereses do alumno e concéntrese nelas. Proporcione ao alumno respostas positivas e bastante oportunidades para practicar.
- Revise os arquivos de avaliación do alumno para identificar as áreas específicas nas cales ten dificultade. Fale co Orientador da escola. Acomode a enseñanza para tratar as necesidades especiais do alumno. Algúns exemplos inclúen:
- Dividir as tarefas en etapas máis pequenas e proporcionar instrucións verbais e por escrito;
- Proporcione ao alumno máis tempo para completar o traballo escolar ou probas;
- Use con estes rapaces as novas tecnoloxías
- Ensine destrezas para a organización, destrezas de estudo, e estratexias para a aprendizaxe. Estas axudan a todos os alumnos, e en particular a áquellos con problemas da aprendizaxe.
- Traballe cos pais do alumno para crear un plan educacional especial para cumprir coas necesidades do alumno. Por medio da comunicación regular con eles, poden intercambiar información sobre o progreso do alumno na escola.
http://www.ldonline.org/features/espanol
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)